Για μια πλήρη ανάλυση των ιστορικών γεγονότων της Μάχης της Μερίτσας (Οξύνειας) απευθυνθείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1943 έγινε η πρώτη μάχη εθνικής αντίστασης στον ελλαδικό χώρο ενάντια στους κατακτητές.
Αυτή η μάχη είναι σχεδόν άγνωστη στον πολύ κόσμο και είναι απορίας άξιο γιατί αναφέρεται ως πρώτη μάχη εθνικής αντίστασης μια μεταγενέστερη, γνωστή ως Μάχη της Πόρτας που έγινε σε περιοχή της σημερινής Πύλης του νομού Τρικάλων στις 8-9 Ιουνίου του 1943.
Όλες οι προσπάθειές μου και μάλιστα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να γίνει γνωστή αυτή η μάχη στο Πανελλήνιο δεν ευδοκίμησαν.
Όμως σήμερα με τη εξέλιξη των τεχνολογιών και ιδιαιτέρως του διαδικτύου - και ειδικά ένας ιδιότυπος προσωπικός χώρος, όπως είναι τα blogs – θεωρώ ότι αποτελεί μία κατάκτηση ελευθερίας της έκφρασης της εποχής μας, που δεν υπόκειται σε κανένα κεντρικό έλεγχο ή λογοκρισία, εκτός εάν υπάρξουν αξιόποινες πράξεις (π.χ, παιδεραστία, ναρκωτικά, παράνομο εμπόριο, τρομοκρατική συνομωσία, συνειδητή συκοφαντία κτλ).
Αυτό θεωρείται ότι είναι ένα προτέρημα, έστω και αν - όπως κάθε τι ανθρώπινο - προκαλεί συγχρόνως και τα δικά του προβλήματα. Σε μία εποχή μάλιστα αστικοποίησης, απομόνωσης και πολυ-απασχόλησης των ατόμων, εξαφάνισης των χώρων συνάντησης και κυριαρχίας των ΜΜΕ, που παθητικοποιούν το δέκτη-πολίτη, τέτοιου είδους αυθόρμητες κοινότητες δίνουν μία σημαντική διέξοδο και καλύπτουν βαθύτατες ανάγκες κοινωνικές, ενημέρωσης, επικοινωνίας, έκφρασης γνώμης, επιχειρηματολογίας και πειθούς. Υπ' αυτή την έννοια αποτελούν μικρές, ανεπίσημες «αγορές», με την αρχαιοελληνική έννοια, που μπορούν, εάν αξιοποιηθούν κατάλληλα, να θεωρηθούν και ως σύγχρονοι τρόποι άμεσης δημοκρατίας. Στους χώρους αυτούς μπορεί κανείς να επιλέξει με ποια ιδιότητα θα ήθελε να επικοινωνεί. Πρόκειται για ένα χώρο «ημι-δημόσιο». Το δικαίωμα στους πολλαπλούς μας ρόλους και στην ενεργοποίησή τους κατά βούληση σε χώρους όπως αυτοί, είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα του σύγχρονου πολίτη, στο διαδίκτυο τουλάχιστον. Η τυπολατρεία, η σοβαροφάνεια και η μυθοποίηση της αυθεντίας δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Μια πολύ αξιόλογη ιδέα είναι ότι ιστορικά γεγονότα – όπως αυτό της μάχης της Μερίτσας – να μην είναι αντικείμενα έρευνας μόνο των ιστορικών αλλά όλων αυτών που είτε έζησαν τα ιστορικά αυτά γεγονότα είτε ειπώθηκαν από τους προγόνους μας.
Μια σύγχρονη εκπαιδευτική προσέγγιση που εφαρμόζεται σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες – σήμερα μάλιστα με το άνοιγμα της κοινωνίας μας στις διαφορετικότητες των λαών – οι μαθητές μαθαίνουν πρώτα την τοπική τους ιστορία όχι απομνημονεύοντας κείμενα άλλων αλλά με τη δική τους ενεργό δράση και με τη βοήθεια των δασκάλων τους να διαμορφώνουν τη δική τους θεώρηση για τα ιστορικά γεγονότα αναπτύσσοντας παράλληλα και την κριτική τους σκέψη. "Η μεταγνωστική διαδικασία της καταγραφής, του σχολιασμού και της επανατοποθέτησης των ιστορικών συμβάντων του τόπου καταγωγής των σε νέα πλαίσια όχι μόνο λειτουργεί αγχολυτικά, αλλά και συνεισφέρει στην αύξηση όλων των ειδών νοημοσύνης".
Η ερμηνεία και η καταγραφή ιστορικών γεγονότων αποτελεί ένα ψυχοκαθαρτήριο μέσον κι μια ανεκτίμητη ιστορική πηγή. Πόσο μάλλον όταν επανατροφοδοτείται από το κοινό. Αυτολογοκρίνεται αλλά και αυτοκαθαίρεται...
Επειδή οι άνθρωποι που έζησαν αυτά τα γεγονότα αποχωρούν σιγά-σιγά από τη ζωή, οι μαρτυρίες όλο και περισσότερο λιγοστεύουν. Όμως παραμένουν πολλές μαρτυρίες από τους απογόνους τους και στηριζόμενοι στη φιλοσοφία των blogs θεωρώ ότι θα βοηθήσει αυτή η ηρωϊκή μάχη να καταξιωθεί στις συνειδήσεις όλων μας. Είναι διαφορετικό να είσαι παθητικός δέκτης ιστορικών εκδοχών από τους ειδικούς ή από αναμνήσεις ορισμένων και διαφορετικό να εκθέτεις και τις δικές ερμηνείες και εκδοχές.
Όλες οι προσπάθειές μου και μάλιστα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να γίνει γνωστή αυτή η μάχη στο Πανελλήνιο δεν ευδοκίμησαν.
Όμως σήμερα με τη εξέλιξη των τεχνολογιών και ιδιαιτέρως του διαδικτύου - και ειδικά ένας ιδιότυπος προσωπικός χώρος, όπως είναι τα blogs – θεωρώ ότι αποτελεί μία κατάκτηση ελευθερίας της έκφρασης της εποχής μας, που δεν υπόκειται σε κανένα κεντρικό έλεγχο ή λογοκρισία, εκτός εάν υπάρξουν αξιόποινες πράξεις (π.χ, παιδεραστία, ναρκωτικά, παράνομο εμπόριο, τρομοκρατική συνομωσία, συνειδητή συκοφαντία κτλ).
Αυτό θεωρείται ότι είναι ένα προτέρημα, έστω και αν - όπως κάθε τι ανθρώπινο - προκαλεί συγχρόνως και τα δικά του προβλήματα. Σε μία εποχή μάλιστα αστικοποίησης, απομόνωσης και πολυ-απασχόλησης των ατόμων, εξαφάνισης των χώρων συνάντησης και κυριαρχίας των ΜΜΕ, που παθητικοποιούν το δέκτη-πολίτη, τέτοιου είδους αυθόρμητες κοινότητες δίνουν μία σημαντική διέξοδο και καλύπτουν βαθύτατες ανάγκες κοινωνικές, ενημέρωσης, επικοινωνίας, έκφρασης γνώμης, επιχειρηματολογίας και πειθούς. Υπ' αυτή την έννοια αποτελούν μικρές, ανεπίσημες «αγορές», με την αρχαιοελληνική έννοια, που μπορούν, εάν αξιοποιηθούν κατάλληλα, να θεωρηθούν και ως σύγχρονοι τρόποι άμεσης δημοκρατίας. Στους χώρους αυτούς μπορεί κανείς να επιλέξει με ποια ιδιότητα θα ήθελε να επικοινωνεί. Πρόκειται για ένα χώρο «ημι-δημόσιο». Το δικαίωμα στους πολλαπλούς μας ρόλους και στην ενεργοποίησή τους κατά βούληση σε χώρους όπως αυτοί, είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα του σύγχρονου πολίτη, στο διαδίκτυο τουλάχιστον. Η τυπολατρεία, η σοβαροφάνεια και η μυθοποίηση της αυθεντίας δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Μια πολύ αξιόλογη ιδέα είναι ότι ιστορικά γεγονότα – όπως αυτό της μάχης της Μερίτσας – να μην είναι αντικείμενα έρευνας μόνο των ιστορικών αλλά όλων αυτών που είτε έζησαν τα ιστορικά αυτά γεγονότα είτε ειπώθηκαν από τους προγόνους μας.
Μια σύγχρονη εκπαιδευτική προσέγγιση που εφαρμόζεται σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες – σήμερα μάλιστα με το άνοιγμα της κοινωνίας μας στις διαφορετικότητες των λαών – οι μαθητές μαθαίνουν πρώτα την τοπική τους ιστορία όχι απομνημονεύοντας κείμενα άλλων αλλά με τη δική τους ενεργό δράση και με τη βοήθεια των δασκάλων τους να διαμορφώνουν τη δική τους θεώρηση για τα ιστορικά γεγονότα αναπτύσσοντας παράλληλα και την κριτική τους σκέψη. "Η μεταγνωστική διαδικασία της καταγραφής, του σχολιασμού και της επανατοποθέτησης των ιστορικών συμβάντων του τόπου καταγωγής των σε νέα πλαίσια όχι μόνο λειτουργεί αγχολυτικά, αλλά και συνεισφέρει στην αύξηση όλων των ειδών νοημοσύνης".
Η ερμηνεία και η καταγραφή ιστορικών γεγονότων αποτελεί ένα ψυχοκαθαρτήριο μέσον κι μια ανεκτίμητη ιστορική πηγή. Πόσο μάλλον όταν επανατροφοδοτείται από το κοινό. Αυτολογοκρίνεται αλλά και αυτοκαθαίρεται...
Επειδή οι άνθρωποι που έζησαν αυτά τα γεγονότα αποχωρούν σιγά-σιγά από τη ζωή, οι μαρτυρίες όλο και περισσότερο λιγοστεύουν. Όμως παραμένουν πολλές μαρτυρίες από τους απογόνους τους και στηριζόμενοι στη φιλοσοφία των blogs θεωρώ ότι θα βοηθήσει αυτή η ηρωϊκή μάχη να καταξιωθεί στις συνειδήσεις όλων μας. Είναι διαφορετικό να είσαι παθητικός δέκτης ιστορικών εκδοχών από τους ειδικούς ή από αναμνήσεις ορισμένων και διαφορετικό να εκθέτεις και τις δικές ερμηνείες και εκδοχές.
Αυτό το blog αναφέρεται στη μάχη της Μερίτσας (ή Οξυνείας για ορισμένους). Στην κατοχή μου έχω δυο μαρτυρίες από αγωνιστές της εθνικής αντίστασης που συμμετείχαν σ’ αυτή τη μάχη τις οποίες και θα παραθέσω.
1. Απομνημονεύματα του Δημητρίου Ράπτη – Φωτεινές και μαύρες σελίδες μιας εποχής
2. Τα Χάσια στο σταυροδρόμι της υποταγής και της Αντίστασης του Βασίλη Παπαδήμα. Εκδόσεις «γένεσις». Διάθεση: Βασίλης Παπαδήμας, Αγιόφυλλο Χασίων, Ν. Τρικάλων Τ.Κ. 420 34, τηλ. 2432083264.
Γράψτε οποιαδήποτε σχόλια ή μαρτυρία έχετε για τη μάχη αυτή, γιατί η δική σας συμμετοχή θα βοηθήσει όχι μόνον να μείνουν στην ιστορική μας μνήμη άγνωστες πτυχές της περίφημης αυτής μάχης αλλά και με τον τρόπο αυτό να τιμήσουμε τον άγνωστο πατριώτη και πρόγονό μας που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία αλλά και ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε όλους που συμμετείχαν σ' αυτή τη μάχη. Η ιστορία δεν γράφεται πια μόνο από τους ιστορικούς, γράφεται από όλους μας.
1. Απομνημονεύματα του Δημητρίου Ράπτη – Φωτεινές και μαύρες σελίδες μιας εποχής
2. Τα Χάσια στο σταυροδρόμι της υποταγής και της Αντίστασης του Βασίλη Παπαδήμα. Εκδόσεις «γένεσις». Διάθεση: Βασίλης Παπαδήμας, Αγιόφυλλο Χασίων, Ν. Τρικάλων Τ.Κ. 420 34, τηλ. 2432083264.
Γράψτε οποιαδήποτε σχόλια ή μαρτυρία έχετε για τη μάχη αυτή, γιατί η δική σας συμμετοχή θα βοηθήσει όχι μόνον να μείνουν στην ιστορική μας μνήμη άγνωστες πτυχές της περίφημης αυτής μάχης αλλά και με τον τρόπο αυτό να τιμήσουμε τον άγνωστο πατριώτη και πρόγονό μας που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία αλλά και ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε όλους που συμμετείχαν σ' αυτή τη μάχη. Η ιστορία δεν γράφεται πια μόνο από τους ιστορικούς, γράφεται από όλους μας.
Στο τέλος κάθε άρθρου υπάρχει η θερμή λέξη "σχόλια". Κάνετε κλικ στη λέξη αυτή οπότε θα εμφανιστεί ένα παράθυρο στο οποίο μπορείτε να καταθέσετε τις απόψεις σας.
Αριστοτέλης Ράπτης
Αριστοτέλης Ράπτης
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου